De Nederlandse Wave
Door: Alice
Blijf op de hoogte en volg Alice
18 November 2010 | Frankrijk, Metz
17 november 2010
Om acht uur gaat na een heerlijk lange nacht de wekker. Gisteravond duurde het even voordat ik in slaap was, want Gaby lag als een ratelslang naast me te ratelen. Zo ernstig dat ik haar even aanstootte om te vragen of ze soms een neusspray nodig had. Zij dacht meteen aan de dopinglijst, zei dus nee op mijn voorstel en knorde weer verder.
Het ontbijt is weer prima en om 9.45 weer stappen we met goedgevulde buikjes in de bus. Die kan nog even niet vertrekken, want Rutger en Dwight besluiten alvast de warming-up te gaan doen. Die warming-up blijkt een speciale reden te hebben voor Dwight. Bij aankomst is de zaal nog redelijk leeg. De eerste landen stromen langzaam binnen. Dwight, de gangmaker uit Nederland, vindt het hoog tijd om een lekker sfeertje neer te zetten en begint in zijn eentje de wave. Nederland pakt deze als groep op en Dwight gaat in zijn eentje een paar vakken (een bijna leeg vak) verder zitten. In no time pakt de hele tribune het op en alle landen lachen mee als Dwight steeds in zijn eentje opstaat en juicht. De zaal ligt blauw als Dwight struikelt bij zijn wave en vol op z’n …gaat. Een luid applaus volgt.
Om 12.00 begint de groepstraining, terwijl in de warming-uphal MiniSven zich voorbereidt op zijn wedstrijd. In de trainingshal doet Alice even mee met de warming-up van de Chinezen - staan die even raar te kijken! De training loopt goed, zonder rondvliegende Chinezen dit keer, maar of dat de hele dag zo blijft… We gaan met z’n allen op de tribune kijken naar Sven. Hij moet als 4e springen in de eerste groep. Een mooie rudy wordt gevolgd door een dubbel op de mat. Zijn wedstrijd is helaas te snel geëindigd. We hebben 1 blok rust en dan zijn de andere 13/14-jarigen aan de beurt. Saskia moet bij de meisjes jureren. Demi en Melissa, een waar synchroonpaar, springen in dezelfde groep en steunen elkaar door dik en dun. Demi, die wat zenuwachtig over haar dubbel B was, besluit samen met mij deze niet te doen. Dit zorgt direct voor rust, en als ze als 8e mag starten, springt ze dan ook een prima keuze-oefening uit. 30.2 is de score en een prima 25e plaats het resultaat. Melissa is als 13e aan de beurt en springt haar nieuwe oefening keurig uit. Ze is zo blij dat ze tijdens haar rudybaby al een oerwoudkreet slaakt. 28.9 levert haar de 33e plek op. Terwijl we staan te knuffelen, zien we dat naast ons de Chinese jongen (die net voor Melissa fout ging) met stoïcijns gezicht wordt afgevoerd op een brancard. Hij schoot op de rand (weer zo’n hoogvlieger), maar omdat Melissa net het startsein kreeg, hadden we niet door dat er iets ergs aan de hand was (zijn knieschijf ligt er alleen maar naast).
In de volgende groep springt Milo als 2e zijn wedstrijd. Het is zijn laatste trampolinewedstrijd, want hij gaat stoppen. Drie jaar geleden begon hij zijn internationale carrière in Canada, terwijl ik ernaast stond, en nu eindigt hij hem ook terwijl ik ernaast mag staan. Een bijzonder moment. Milo springt voor wat hij waard is en weet met 31.2 een uitstekende 26e plaats te behalen. Een waardige afsluiting! In de laatste groep moet Romee haar wedstrijd springen. Inmiddels is duidelijk dat er aardig wat springsters tussen de 37 en 34 punten hebben gesprongen. Een finaleplek is dus alleen haalbaar als Romee haar oefening afrondt met minimaal 34 punten. Ze begint met 3 prachtige sprongen, maar schiet dan weg met haar dubbel. Ze moet haar oefening ombouwen en maakt helaas 11 sprongen. Dat levert veel aftrek op en ze schiet naar de 34e plaats met slechts 27.8 punten. Het verdriet is groot, dat zal duidelijk zijn. Maar er is een klein lichtpuntje: vrijdag nog synchroon!
Met verdriet in het hart moeten Romee en ik snel naar buiten, waar we op de groepsfoto moeten. Buiten op de trap staan we rood-wit-blauw opgesteld, nog even snel voordat de zon ondergaat. Dan kunnen we lekker ontspannen gaan kijken naar de finale, waar we eigenlijk zelf in hadden willen staan. Om de zure appel weg te werken, koop ik maar even wat lekkers bij een kraampje in de hal, waar ze zoete Marokkaanse hapjes verkopen en heerlijke kruidenthee. We zitten gezellig met z’n allen op de tribune tussen alle moeders. Psycholoog Sven geniet met name van de midlife-crises-perikelen van Angelique, Nicole en Hennie. En ik constateer tevreden dat opa Gerrit zijn broek dit keer goed heeft opgehesen. Na een aantal finales komen eindelijk de 13/14-jarigen individueel. De Chinezen zijn superieur: 2 meiden en 1 jongen staan in hun finale op het podium (2x goud en 1x brons) en het leuke: wij hebben met ze getraind!!! Wat een finale!
Het is tijd om de bus naar het kasteel te pakken. Aangekomen kunnen we gelijk aanschuiven bij de avondeten. De Denen, die bij ons in het kasteel zitten (met een superschattig babietje), zijn net klaar. Een van hun springers landde gisteren erg vervelend op de mat en moest worden afgevoerd. Inmiddels loopt hij weer zonder krukken en is zelfs van plan om later in de week nog zijn wedstrijd te springen. Zijn trainer.. die weet het zo net nog niet.
Na het eten (menukaart: zure salade (niet voor Romee) en aardappelschotel, bakje fruit na) om 21.15 weer de dagelijkse preek van de del met een prachtige nieuwe nieuwsbrief (verslag van Didi). Iedereen mag nu gaan douchen en klaar gaan maken voor de nacht. Morgen is het weer vroeg op.
Hoogtepunten van de dag:
1. Zes kilo fruit weggewerkt door de ploeg.
2. 1 reep chocola zichtbaar weggewerkt door Romana, 10 repen in het geniep door de rest.
3. Alex heeft zijn Ierse Francis nog niet gezoend, maar dat staat gepland voor later in de week.
4. Sven denkt binnenkort grijs en kaal te worden (al vergelijkend met zijn paps)
Ik spreek jullie later.
x Alice
Om acht uur gaat na een heerlijk lange nacht de wekker. Gisteravond duurde het even voordat ik in slaap was, want Gaby lag als een ratelslang naast me te ratelen. Zo ernstig dat ik haar even aanstootte om te vragen of ze soms een neusspray nodig had. Zij dacht meteen aan de dopinglijst, zei dus nee op mijn voorstel en knorde weer verder.
Het ontbijt is weer prima en om 9.45 weer stappen we met goedgevulde buikjes in de bus. Die kan nog even niet vertrekken, want Rutger en Dwight besluiten alvast de warming-up te gaan doen. Die warming-up blijkt een speciale reden te hebben voor Dwight. Bij aankomst is de zaal nog redelijk leeg. De eerste landen stromen langzaam binnen. Dwight, de gangmaker uit Nederland, vindt het hoog tijd om een lekker sfeertje neer te zetten en begint in zijn eentje de wave. Nederland pakt deze als groep op en Dwight gaat in zijn eentje een paar vakken (een bijna leeg vak) verder zitten. In no time pakt de hele tribune het op en alle landen lachen mee als Dwight steeds in zijn eentje opstaat en juicht. De zaal ligt blauw als Dwight struikelt bij zijn wave en vol op z’n …gaat. Een luid applaus volgt.
Om 12.00 begint de groepstraining, terwijl in de warming-uphal MiniSven zich voorbereidt op zijn wedstrijd. In de trainingshal doet Alice even mee met de warming-up van de Chinezen - staan die even raar te kijken! De training loopt goed, zonder rondvliegende Chinezen dit keer, maar of dat de hele dag zo blijft… We gaan met z’n allen op de tribune kijken naar Sven. Hij moet als 4e springen in de eerste groep. Een mooie rudy wordt gevolgd door een dubbel op de mat. Zijn wedstrijd is helaas te snel geëindigd. We hebben 1 blok rust en dan zijn de andere 13/14-jarigen aan de beurt. Saskia moet bij de meisjes jureren. Demi en Melissa, een waar synchroonpaar, springen in dezelfde groep en steunen elkaar door dik en dun. Demi, die wat zenuwachtig over haar dubbel B was, besluit samen met mij deze niet te doen. Dit zorgt direct voor rust, en als ze als 8e mag starten, springt ze dan ook een prima keuze-oefening uit. 30.2 is de score en een prima 25e plaats het resultaat. Melissa is als 13e aan de beurt en springt haar nieuwe oefening keurig uit. Ze is zo blij dat ze tijdens haar rudybaby al een oerwoudkreet slaakt. 28.9 levert haar de 33e plek op. Terwijl we staan te knuffelen, zien we dat naast ons de Chinese jongen (die net voor Melissa fout ging) met stoïcijns gezicht wordt afgevoerd op een brancard. Hij schoot op de rand (weer zo’n hoogvlieger), maar omdat Melissa net het startsein kreeg, hadden we niet door dat er iets ergs aan de hand was (zijn knieschijf ligt er alleen maar naast).
In de volgende groep springt Milo als 2e zijn wedstrijd. Het is zijn laatste trampolinewedstrijd, want hij gaat stoppen. Drie jaar geleden begon hij zijn internationale carrière in Canada, terwijl ik ernaast stond, en nu eindigt hij hem ook terwijl ik ernaast mag staan. Een bijzonder moment. Milo springt voor wat hij waard is en weet met 31.2 een uitstekende 26e plaats te behalen. Een waardige afsluiting! In de laatste groep moet Romee haar wedstrijd springen. Inmiddels is duidelijk dat er aardig wat springsters tussen de 37 en 34 punten hebben gesprongen. Een finaleplek is dus alleen haalbaar als Romee haar oefening afrondt met minimaal 34 punten. Ze begint met 3 prachtige sprongen, maar schiet dan weg met haar dubbel. Ze moet haar oefening ombouwen en maakt helaas 11 sprongen. Dat levert veel aftrek op en ze schiet naar de 34e plaats met slechts 27.8 punten. Het verdriet is groot, dat zal duidelijk zijn. Maar er is een klein lichtpuntje: vrijdag nog synchroon!
Met verdriet in het hart moeten Romee en ik snel naar buiten, waar we op de groepsfoto moeten. Buiten op de trap staan we rood-wit-blauw opgesteld, nog even snel voordat de zon ondergaat. Dan kunnen we lekker ontspannen gaan kijken naar de finale, waar we eigenlijk zelf in hadden willen staan. Om de zure appel weg te werken, koop ik maar even wat lekkers bij een kraampje in de hal, waar ze zoete Marokkaanse hapjes verkopen en heerlijke kruidenthee. We zitten gezellig met z’n allen op de tribune tussen alle moeders. Psycholoog Sven geniet met name van de midlife-crises-perikelen van Angelique, Nicole en Hennie. En ik constateer tevreden dat opa Gerrit zijn broek dit keer goed heeft opgehesen. Na een aantal finales komen eindelijk de 13/14-jarigen individueel. De Chinezen zijn superieur: 2 meiden en 1 jongen staan in hun finale op het podium (2x goud en 1x brons) en het leuke: wij hebben met ze getraind!!! Wat een finale!
Het is tijd om de bus naar het kasteel te pakken. Aangekomen kunnen we gelijk aanschuiven bij de avondeten. De Denen, die bij ons in het kasteel zitten (met een superschattig babietje), zijn net klaar. Een van hun springers landde gisteren erg vervelend op de mat en moest worden afgevoerd. Inmiddels loopt hij weer zonder krukken en is zelfs van plan om later in de week nog zijn wedstrijd te springen. Zijn trainer.. die weet het zo net nog niet.
Na het eten (menukaart: zure salade (niet voor Romee) en aardappelschotel, bakje fruit na) om 21.15 weer de dagelijkse preek van de del met een prachtige nieuwe nieuwsbrief (verslag van Didi). Iedereen mag nu gaan douchen en klaar gaan maken voor de nacht. Morgen is het weer vroeg op.
Hoogtepunten van de dag:
1. Zes kilo fruit weggewerkt door de ploeg.
2. 1 reep chocola zichtbaar weggewerkt door Romana, 10 repen in het geniep door de rest.
3. Alex heeft zijn Ierse Francis nog niet gezoend, maar dat staat gepland voor later in de week.
4. Sven denkt binnenkort grijs en kaal te worden (al vergelijkend met zijn paps)
Ik spreek jullie later.
x Alice
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
