Pomtiedomtie Pompidou

16 november 2010.
Vanochtend gaat de wekker weer om 6.45 uur. De eerste wedstrijddag is aangebroken. Gaby blijft lekker nog even liggen, maar ik moet met de bus van 8.15 uur. Zodra ik de deur uitga om naar het toilet te gaan, struikel ik over lange stroken wc-papier, vol met strooigoed. Allemaal de beloning voor de zangkunsten en gedichten van gisteravond. Ik weet de verleiding te weerstaan en laat het allemaal maar liggen voor de kids. Ik schrijf wel veel verslagen momenteel, maar in dichtvorm heb ik nog geen inspiratie gehad.

De bus vertrekt op tijd en we zijn lekker vroeg in de zaal. Lisanne en Joëlle moet direct als eerste in de eerste groep hun wedstrijd springen, dus die mogen gelijk door naar de warming-uphal. Het inspringen gaat prima en de meiden hebben er echt zin in. Dwight en Rutger moeten ook in de eerste groep, maar dan als vierde paar. Dus Sven en ik moeten onze wedstrijdpas overgeven, anders mag Sven niet op de vloer. Dan is het zover: Lisanne en Joëlle mogen beginnen. Ze beginnen met 3 mooie dubbele salto’s, maar dan schiet Lisanne met haar streksalto naar achteren. Op de mat, dus einde verhaal. Toch zijn we beretrots op de meiden, want het is best knap dat ze hier staan. De schade is beperkt ook nog, want er gaan veel meer paren fout. De meiden worden toch nog 12e in het eindklassement. Dwight en Rutger beginnen ongelijk, maar weten vanaf sprong 5 de boel goed op te pakken. Ze worden 11e in het eindklassement. In de volgende groep starten Pascal en Romana als 2e paar. Sprong 1 gaat goed, maar dan schiet Pascal weg met haar dubbel gehoekt. Een 17e plek is het resultaat. In dezelfde groep spring Alexander zijn laatste dubbelminiwedstrijd en hij wordt keurig 11e. Een goede afsluiting van je sportcarrière! Na die groep, moeten we gelijk door naar de trainingshal, omdat onze groepstraining begint. Wederom met de Chinezen, die overigens niet zo’n lekkere training hebben. Eentje schiet door de veren heen en een ander wordt naast de trampoline getorpedeerd. Ze wordt opgevangen door haar coach (die zich blesseert) en vervolgens door hem uitgefoeterd. Je zou toch denken dat hij blij was dat ze allebei nog leven? Hmm, vreemde mensen!

Om 12.00 gaan we lunchen: kip met pasta, cordon blue en doperwtjes. Na wat hangen op de tribune besluiten Rien en ik kaarten te gaan halen voor Centre Pompidou. Een lekkere wandeling in het zonnetje naar dit prachtige gebouw, alleen maar om erachter te komen dat dat stomme kreng weer gesloten is. Altijd gesloten op de dinsdag. Die stomme Fransen ook! Rien loopt terug naar de hal, omdat hij moet jureren in de dubbelmini-finale. Zelf ga ik maar een rondje park lopen in dit heerlijke weer. Nog even een echte reiger op de foto gezet, zodat Sven eindelijk het verschil ziet met die neppe in de slotgracht. Terug naar de zaal om te genieten van de 11/12 jaar wedstrijd.

Om 17.00 uur is de officiële opening van de WAGC. De intocht van alle vlaggen (NL gedragen door Romana en Denise) , gevolgd door een kort openingswoord van de heer Makarov en dan een flitsende dansschool van een stel Move-like-Michaels. U weet wel, die ene. Dan beginnen de finales, waar ook Rien moet jureren, strak in het pak. Ik had nog niet genoemd dat de rest van de moeders gearriveerd zijn. Dat is wel weer te merken. Joëlle krijgt via Romee 2 appels van moeders aangereikt. Angelique!!!! Joëlle wil alleen het appeltje van de organisatie!

De finale duurt lang en iedereen krijgt honger. Toch zitten we de finale uit, want, om maar even een voorbeeld te noemen, een hotdog hier kost met gemak 7 euro! Niet echt bevordelijk voor je maandelijkse eindbalans. Uiteindelijk gaan we terug naar het hotel en eten we om 20.15. Op het menu: een heerlijk bladerdeeg-pizza-achtig hapje en heerlijke sla. Althans, Romee schept optimisch op, maar komt erachter dat het toch wel wat zuur is. Niet goed voor haar blaar. Snel grijpt ze een stukje citroen (!?) om de smaak te verdrijven. Die citroen zien we terug voor de visburger (hmm, zat er nog meer vis in die slotgracht, of hebben Kappie de Karper nu toch gegrepen?)en daarbij krijgen we nog pasta met ketchup. Het ijsje glijdt nog even gemakkelijk naar binnen en dan gaan we terug naar het slaapgebouw, waar Kirsten nog even het programma van morgen met de groep doorneemt.

Hoogtepunten van de dag:
1. Rien heeft zijn bed opgemaakt. Geheel tegen zijn huishoudnatuur in.
2. Centre Pompidou, een drukbezocht museum, maar niet door de Nederlanders.
3. Ook de laatste karper is uit de slotgracht gevist.

Spreek jullie later weer.

x Alice

P.S. Heel even dacht ik dat er een D-tje geboren was. Wat een dwarsligger zeg!