Sparta-Cup te Goes

Vanuit een winters Ermelo komt dit verslag over de Forza-Cup 2009. Of liever gezegd, de Sparta-Cup, want zo kunnen we hem eigenlijk wel noemen na gisteravond. Lees verder en geniet...

Met 20 springers en fans zijn we vrijdag afgereisd naar deze leuke Kerstwedstrijd in Goes. Maar dat verliep niet helemaal vlekkeloos. Bij het verzamelen op de parkeerplaats van de Balverszaal gaat het al mis. We komen erachter dat Antoinette en ik wel wisten dat we om 13.30 vertrokken, maar dat we dat even vergeten zijn door te geven aan de andere meerijders, te weten Anne en Joëlle. Na een spoedbelletje van Brenda scheurt Angelique met Joëlle het dorp uit. Intussen heeft Anne een half uur om haar tas in te pakken (ik had toch nog genoeg tijd!!?) Niet dus! De ploeg scheidt zich dus al bij het vertrek, Antoinette en ik gaan Anne en Joëlle eerst halen en de rest rijdt al naar Bergen op Zoom. Gelukkig heeft Joëlle haar boeltje al klaarliggen op het bed, dus binnen een kwartier racen we door naar Harderwijk. Daar staat Anne al bijna klaar, en na een paar ferme doch natte knuffels van Tasja (de hond), zijn we om 14.30 eindelijk op weg.

Het tempo is aardig, maar hier en daar, door het weer of de kerstvakantieuittocht, rijden we toch wat slakkegangetjes. Onderweg is het gezellig, zo gezellig dat de stuurvastheid van Antoinette er wel eens onder lijdt. Maar we bereiken we het al evenzo winterse Bergen op Zoom in gezonde staat. Om even voor 17.00 komen we aan bij het Stayokay, waar de rest ons al hongerig opwacht. Om het kerstplaatje nog completer te maken, gaan we een hapje eten in Pannenkoekenhuis ’t Appeltje, midden in het hagelwitte bos. Alhoewel de serveersters niet blij zijn met zo’n grote groep, ze verdienen hier blijkbaar genoeg, is het toch heerlijk genieten van onze pannenkoeken en sateetjes. Het is tijd om naar Goes te rijden, want de training begint om 19.00 uur.
Daar aangekomen staan Megan, Moenia en Bobbi al te wachten. Die zijn later vertrokken en daarom rechtstreeks naar Goes gereden. Het wordt geen lange training, we willen alleen de sfeer proeven en even voelen hoe de trampoline veert en dan vroeg het nest in duiken. Immers de wekker gaat al weer vroeg. Om 20.30 wordt het tijd om terug te rijden naar Bergen op Zoom. We zitten verdeeld over verschillende huisjes in een groot blok. Zelf deel ik een huisje met Antoinette, Roby, Loïs, Iris en Michelle. De meiden gaan snel wassen en kleden zich om. Ook ik kleed mij alvast om, maar een pijama is niet warm genoeg in dit mooie boshutje, dus ik gooi er nog maar wat laagjes over. Rene komt langs om te vertellen dat er in huisje 11 nog wat gezelligheid is, met een drankje en een chippie. Hij gaat thee en koffie halen in het hoofdgebouw en wij beloven dat we komen zodra de meiden in diepe rust zijn. Dat is een fluitje van een cent overigens. Na wat gegil boven en een serieus dreigement van de juf (de volgende die geluid maakt, moet 100 x opdrukken, waarvan 20 in de sneeuw), is het doodstil (en we horen ze niet meer tot de volgende morgen). Tijd om eens te buurten in huisje 11. Daar hebben alle meereizende mama’s en jurylid Jesper zich al verzameld. Rene en fysio Olivia (nog berucht van een andere reis) blijven verdacht lang weg. Moeten we ons zorgen gaan maken? Eindelijk zijn ze er, met de thee en koffie, en inmiddels is ook papa Wichard gearriveerd. De gezelligheid krijgt de overhand en slaat over op verdieping erboven. Kleine potjes hebben grote oren, dus...Romee en Melissa, die in het donker boven aan de trap liggen, zullen morgen wel op grote hoogte vertoeven. De thee en de chips gaan er goed in, maar bij gebrek aan Bailey’s besluiten Antoinette en ik maar snel te gaan slapen. Eindelijk een nachtje rust van mijn snurkende ega....tenminste dat is het plan. Echter midden in de nacht wordt mijn nachtrust wreed verstoord door een electrische zaag in het bed naast mij. Na een kleine hapering, draait de zaag om en kan ook ik weer lekker indutten.

De wekker wordt om 6.30 verwacht, maar Rene belt 5 minuten eerder al op: ik sta voor jullie huisje en het is er nog zo donker! Duh! We slapen hier! Het douchen, knotten maken en ontbijten gaat in record tempo en om 7.15 rijden we op weg naar Goes.
In de zaal komen Ide en Kelly erbij. Sabina heeft het vergeten trainingspak van René bj zich. Dat zal een stuk prettiger zitten dan die oranje legging van Anne, die hij gisteren mocht lenen. Over strakke kleding gesproken, de halve ploeg heeft mooie nieuwe pakjes aangeschaft voor dit toernooi. De één nog fraaier dan de ander, maar volgens de meiden is het pronkstuk toch wel het rompertje van de koolmuis. Helaas verschijnt deze vandaag niet aan de jury, nog even doortrainen dus voor de koolmuis!

Het inspringen verloopt prima en iedereen heeft een goed gevoel over de wedstrijd. ’s Ochtends worden de Nationale niveau’s afgehandeld. En dat betekent dat we onze Jong Talent-wapens gaan inzetten. Bij de Instappers, met 45 deelneemsters, komt als eerst Ismay in actie. Ze springt een prima verplichte. Haar nieuwe keuze is nog wat wiebelig, maar ze springt hem prima uit en weet daardoor de 9e plek in het eindtotaal te bereiken. In dezelfde groep springt Loïs haar eerste internationale wedstrijd. Ze laat een supermooie verplichte zien en ook haar nieuwe keuze-oefening springt ze goed uit. Ze wordt uiteindelijk 12e. Op de middelste trampoline treedt Kelly aan de start. Beide oefeningen verlopen wiebelig, maar Kelly springt loeihoog en heeft een prachtige stijl en dat kan de jury enorm waarderen. Geheel onverwacht mag Kelly op het hoogste schavot plaatsnemen! In de volgende groep springen Ide, Annemijn en Nanouk. Alledrie springen ze voor het eerst op een internationaal toernooi. Ide springt haar verplichte met nieuwe achterover salto prima uit, maar omdat de jury sprong 2, de inmiddels beroemde ‘Wisselide’ niet kent, wordt deze afgekeurd. Geeft niks vindt Ide en ze springt nog een wonderschone keuze uit. Zowel Annemijn als Nanouk springen 2 keurige oefeningen uit, waar ze supertrots op mogen zijn. Annemijn berijkt de 6e plaats en Nanouk wordt keurig 19e. In het 3e blok komen bij de Pupillen Roby en Michelle uit. Roby springt een mooie verplichte, maar na haar oefening springt ze helaas op de rand. Dat kost haar anderhalve punt en helaas de bronzen medaille. Ze maakt haar fout ruimschoots goed met haar mooie keuze en weet weer te klimmen naar een prima 6e plaats. Michelle springt haar verplichte oefening goed uit en iedereen is blij, totdat de cijfers verschijnen. Allemaal zessen. Het blijkt dat ze de halve draai vergeten is te springen. Gelukkig springt ze haar keuze wel goed uit en ze eindigt op de 28e plaats. In het 4e blok springen Bobbi, Iris en Megan. Bobbi en Megan verrassen de jury met hun prachtige oefeningen en ze worden daarvoor, geheel verwacht door het Sparta-front, beloond met een zilveren en bronzen medaille. Iris, die pas 4 maanden op dit niveau traint, geniet met volle teugen en kan terugkijken op 2 fraaie oefeningen, die haar op de 21e plaats brengen..
Moenia komt in het 6e en laatste blok in actie. Met net een blessure achter de rug, laat ze twee prima oefeningen zien. Haar categorie wordt vergeten in de prijsuitreiking, dus deze juf rent in ganzepas met de andere trainer naar de speaker. In een rommelige setting wordt de prijsuitreiking alsnog gedaan. Moenia blijkt een verdienstelijke 6e plaats te hebben behaald.

Dan is het middagpauze. Tijd voor de springers van de Internationale categorieën om in te springen. De meiden van de ochtendwedstrijd duiken het zwembad in, want hun arbeid zit er op voor vandaag. Daarna vertrekken de meesten naar huis, want er wordt sneeuw verwacht en iedereen wil zo snel mogelijk veilig thuis zijn. Samen met assistent Tessa (ja ja, het werd hoog tijd dat ze ons weer vergezelde) ga ik even wat eten in de kantine. De middagwedstrijd begint om 14.30 uur met, na de Juniorjongens 5 groepen Juniormeisjes. De eerste 2 blokken zijn we vrij, maar in het 3e blok springen Regina en Anne. Regina, wegens ziekte weken uitgeschakeld, springt pas kort weer en laat 2 mooie oefeningen zien. Anne begint haar verplichte met 2 prima sprongen, maar moet dan ombouwen. Na 7 sprongen is ze de draad kwijt en stopt. Haar keuze-oefening springt ze gelukkig prima uit. In het volgende blok springen Majella, Lisanne en Romee. Majella heeft een enkelblessure en springt alleen 2 keer haar verplichte. Beide oefeningen worden tot een fraai einde gebracht. Lisanne springt een keurige verplichte en een nieuwe moeilijke keuze-oefening. Die keuze springt ze hier in Goes voor het eerst uit en geheel niet onverdienstelijk. Romee, die vaak moeite heeft met haar verplichte, weet hem nu goed uit te springen. Vervolgens moet haar nieuwe keuze van 12.0 worden uitgesprongen. Ze moet wat aanpassen en het wordt 11.1. Toch ruim genoeg om als eerstgeplaatste door te mogen naar de finaleronde.
In het 5e blok is het de beurt aan Joëlle. Haar verplichte gaat wat heen en weer, maar het blijft heel mooi. Ook zij wil haar nieuwe keuze uitspringen en dat lukt. Ze mag als 10e springer door naar de finaleronde. In hetzelfde blok springt Brenda bij de Seniordames. Net terug van vakantie springt ze toch behoorlijk stabiel. Een mooie verplichte wordt gevolgd door een poging tot 11.8 moeilijkheid. Het eind verloopt niet goed, en de 11.8 wordt niet gehaald, maar ze houdt stand en mag zelfs als eerstgeplaatste naar de finale door. En dan is het tijd voor de laatste ronde, waarvoor Melissa een hele dag heeft moeten wachten. Ze springt een fraaie verplichte en wil dan haar nieuwe keuze met dubbel-anderhalf springen. De sprong lukt, maar ze moet gelijk corrigeren en kan na sprong 4 niet meer doorspringen. Toch een prima poging gedaan en een belofte voor de volgende wedstrijd.

Na een kleine hap bereiden we ons voor op de finale. Joëlle mag het spits afbijten en weet haar nieuwe oefening wederom uit te springen, maar nu veel beter. Ze klimt onverwacht naar een uitstekende 6e plaats. Romee, die eerste staat, eindigt de finale en weet nu iedereen te verrassen met haar nieuwe oefening. Dit keer wordt wel 12.0 en een nieuw record voor de Sparta-ploeg. Dat kan maar tot 1 resultaat leiden: de gouden plak! Tot slot is Brenda aan de beurt met haar finaleoefening. Dit keer weet ze haar nieuwe 11.8 oefening wel uit te springen en krijgt daarvoor zelfs een staande ovatie van enkele juryleden. Het goud is dan ook voor deze kanjer!

De prijsuitreiking is een mooie, dat moge duidelijk zijn, maar ook een late! Om 22.30 zitten we eindelijk in de auto terug, in de hoop dat we weinig sneeuwvlokken zullen tegen komen. Roby is snel vertrokken, maar Melissa blijft goed wakker. Wakker genoeg om nog even met ons door de MacDrive te rijden. Ook Roby, wakker geworden van het woord ‘Mac’ schuift nog even wat eetbaars naar binnen en dan rijden we door naar huis. Bij Utrecht begint het flink te sneeuwen en de snelheid mindert naar 40km. Maar we hebben goed getimed, want om exact 01.00 zetten we Melissa af bij haar huis.

Wat een geweldige wedstrijd en jaarafsluiting was dit toch! Van alle kanten stromen de complimenten binnen over onze ploeg. Dus bij deze: dames, wij zijn weer beretrots op jullie! Sabina en Jesper, ontzettend bedankt voor jullie jurykunsten, dat was in geen van jullie juryblokken een makkie, zo hebben we gezien. Tot slot wens ik iedereen een fijne Kerst en mooie jaarwisseling!

Xxx Alice