Off to Russia!

Is het echt al weer 2 jaar geleden dat we met zo’n grote groep afreisden naar het prachtige Quebec? Voor mij lijkt het pas een maand geleden. Wat een wereldtijd hebben we daar gehad. Allemaal herinneren we ons nog het brons van die 2 Sparta-kanjers en de hechte band tussen de hele Nederlandse ploeg was simpelweg onvergetelijk. De bus die ons van Schiphol haalde was overweldigend en de cadillac die ons naar het gemeentehuis bracht gaf ons een waar VIP-gevoel.

Maar die tijd ligt nu ver achter ons. Het is bijna zover: over 4 dagen vertrekken 2 andere Sparta-toppers met coach René naar de volgende World Age Group Competitions Trampolinespringen, beter bekend als het WK Junioren. Het WAGC-toneel bevindt zich dit keer in het koude Sint Petersburg en Steffie en Romee zullen daar zowel aantreden in het individuele toernooi als bij het synchroonspringen. Twee jaar geleden sprongen de dames ook een geweldig WK. Synchroon behaalden ze een verdienstelijke 9e plaats in de eindklassering en individueel werd Romee toen ook verrassend 9e van de wereld. Twee jaar verder is de ontwikkeling aanzienlijk en hebben de meiden wederom enorm veel zin om deel te nemen aan het WK. Wie ook naar Rusland afreizen, zijn Raissa en haar coach Caroline. En ook deze twee zullen we nauwlettend volgen bij hun avonturen in den verre. Hoe? ...nou via de enige ons bekende manier: meereizen in de spartagoesabroad-trein! Gaan jullie mee?!

De zwarte jassen van Canada zijn nu vervangen door hagelwitte gewatteerde jacks, gecompleteerd door een vrolijk oranje gekleurde bontmuts met oorflappen. Wie krijgt er geen zin om mee te gaan? De kans op sneeuw is in ieder geval groter dan 2 jaar geleden. Hoog tijd nu om eens met de delegatie van deze WAGC te gaan praten. Een diepgaand gesprek brengt bij zowel de coach als springers aardig wat gevoelens naar boven.

Zo wilden we weten wat ze het meest spannend vinden aan de reis naar Rusland. Romee vindt het springen toch wel het meest spannend, maar Steffie en Raissa krijgen al de bibbers als ze denken aan de vlucht. Ach, dat vliegtuig zal toch wel veilig landen in Rusland, maar ik zou dan vooral niet te veel zware bagage meenemen. Gelukkig valt dat wel mee bij Romee, die stopt alleen lichte dingen in haar koffer: mascara en sokken krijgen voorrang. Zeer geschikt voor een WK Trampolinespringen natuurlijk, al vragen we ons af of de leus ‘dress less to impress’ ook hier opgaat. Steffie is wat dat betreft wat meer gefocussed, want zij stopt als eerste haar turnpakje in de koffer en de bontmuts staat bij haar op de 3e plek. Erg verstandig als je bij minus 10 een oefening moet uitspringen! Raissa wil ook voorbereid zijn op de kou en stopt die handschoenen en knuffelbeer dan ook in de koffer, samen met natuurlijk haar turnpakje en haar sloefjes. Haar wat!? OK, weer een belgisch woord geleerd, voor turnschoentjes.

Gelukkig kun je alles wat je bent vergeten daar wel aanschaffen. En geld uitgeven, dan zullen ze doen! Aan eten, souvenirs voor zichzelf en anderen. Zo zal Steffie minimaal 10,- uitgeven aan chocola en Romee in ieder geval 5,- aan zonnebrillen. De grootste uitgave van Rene zal 100,- zijn aan koffie. No surprise there! De meiden, behalve Raissa, willen toch minimaal 1 turnpakje uit Rusland in de koffer terug kunnen stoppen. En voor wat betreft het eten is Romee vast van plan een keer lasagna te scoren en Steffie heel veel frietjes. Eh, ladies....tis wel Rusland he! De delegatieleidster zal René wel eens kwijt zijn, maar geen angst, ze kan hem dan vinden in de Mac. Raissa gaat in Rusland vooral genieten van de Belgische keuken....we laten haar maar even in die waan.
Je zou het trouwens niet denken, maar ze gaan hun springmaatjes niet vergeten bij het inslaan van al die souvenirs. Als we het zo moeten geloven, kunnen we een hoop ‘matruschka’-poppetjes en sleutelhangers verwachten. Ideaal hoor, want na 2 jaar is mijn eland-sleutelhanger uit Canada toch echt wel versleten. Als we het bovenstaande serieus moeten nemen, zullen de papa’s en mama’s niet blij zijn. Maar eh..mensen, niet alles hoeft gekocht te worden natuurlijk. Een leuk tijdverdrijf op de WAGC is immers het ruilen! En Steffie en Romee willen toch ook minimaal een ander buitenlands t-shirt scoren. Tja, en met al die souvenirs, gekocht of geruild, gaan de koffers toch wel wat zwaarder naar huis. Die van Raissa gaat de limiet wel passeren met 3 kilo extra.

Tja, die reis naar dat koude oord komt nu toch wel heel dichtbij. Zijn de dames wel een beetje voorbereid op de reis naar Rusland? Spreken ze bevoorbeeld wel een woordje Russisch? Maar natuurlijk meldt onze Belg: Raissa. Duh! Dat was een inkoppertje. Eh... Steffie..kan er geeneen bedenken en Romee...wist ooit het woord voor bikini. Errug belangrijk in hartje winter Rusland, toch? Kun je dat kledingstuk niet beter bij ons laten? Dat herinnert ons...zouden ze ons veel warmere, doch ook nattere kikkerlandje ook gaan missen? Er blijven immers toch wel heel veel dierbaren hier achter. Romee moet wel even diep nadenken, maar zal uiteindelijk toch haar papa het meeste missen. Maar op de vraag van wie ze de meeste sms-jes hopen te krijgen, dan staat David toch wel met stip op 1, alhoewel ze verwacht dat paps toch iets meer berichtjes zal sturen. Steffie gaat vooral haar moeder missen en hoopt ook van haar en zuslief Femke veel sms-jes te krijgen. Maar ze denkt toch het meest lastig te worden gevallen door Renata en Thomas. Op de vraag wie hij het meest gaat missen, roept René: Brenda! En het interview stopte acuut. Die hoeft zonder grote souvenirs dus niet meer naar huis te komen, dat moge duidelijk zijn.
Zo ver weg in dat koude land is natuurlijk het laatste waar je aan denkt je school, maar toch zijn er dingen die je dan kunt missen. Steffie, een echte schoolliefhebber, gaat vooral de pauzes missen (wie zou ze daar toch steeds treffen?) en Romee mist dan toch ook wel de gezelligheid en natuurlijk David en Melissa. Melissa vindt het raar dat ze Steffie niet noemt (die zit toch ook bij haar op school) maar de rest van de ploeg vindt dat niet zo raar. Wel vonden we het interessant om te weten wat ze nou wel en absoluut niet leuk aan elkaar vinden. En uit dat antwoord blijkt toch wel weer hoe goed ze bij elkaar passen. Ze vinden allebei dat ze zo lekker met elkaar kunnen lachen, maar owee als de een de ander straks wakker gaat houden!!

Het belangrijkste van de hele trip is natuurlijk de wedstrijd. Wat is voor de meiden nou het belangrijkste doel straks. Raissa wil haar oefening een beetje mooi uitspringen een ook Steffie heeft haar zinnen gezet op het uitspringen van haar keuze. Maar de focus ligt op het synchroonspringen: ‘Een finaleplek zou toch wel heel gaaf zijn!’. Romee wil individueel in ieder geval de finale halen en een podiumplaats zou helemaal top zijn. Voor het synchroonspringen is het doel natuurlijk ook de finale. Wat doen de meiden nou om elkaar wat aan te moedigen? Immers de belangrijkste supporters blijven hier achter. We vroegen hen om een spandoek-slogan te schrijven voor elkaar:

Steffie:
“Jell, jell, jell
Romee en Steffie kunnen het wel
Want ze zijn gewoon the Best
Daarom verslaan ze de rest”

Romee:
“Jell, jell, jell
Steffie en Romee redden het wel
Want ze zijn beste vriendinnen
Daarom gaan ze dit winnen”

Raissa:
Hop Raissa, laat eens zien
Wat je kunt op de trampoline!

Wel hard zingen of schreeuwen daar hoor, want tja, wij mogen immers niet mee!

Met alle herinneringen aan 2 jaar geleden, zaten we ons af te vragen wat straks het eerste huilmoment zal worden. De ploeg geeft vóór Romee het antwoord bijna nog eerder dan zijzelf: het afscheid van papa Elbert. En Steffie, die gaat het zwaar krijgen als ze de rest van het gezin mist. Gelukkig hebben we daar een gsm voor tegenwoordig. Raissa gaat kat Musti en natuurlijk mams en paps missen, die vanwege een overtollige hoeveelheid gips niet mee kunnen naar het koude Rusland. Rene zal in Rusland geen traan laten, maar vindt het wel erg jammer dat de rest van de ploeg niet mee zal gaan. Nou meneer, wij vinden dat ook superjammer! Dus eh...maak er een feestje van daar en hou ons goed op de hoogte! Aan jullie de taak om dagelijks de weblog te vullen! En eh... een fotootje hier of daar zou toch ook wel heel fijn zijn.

We gaan jullie missen, maar wensen jullie heel veel succes en ontiegelijk veel plezier daar.

Veel liefs van
Alice en alle andere Spartanen
xxx