Sparta-Beringen, the return

Dag allemaal.

Hadden jullie ons al gemist!? Vast wel! Het heeft even geduurd, maar hier zijn we weer met een half om half buitenlands avontuur. Zoals onze vaste fans wel weten, hebben we vorig jaar onze BelgBeringse springgenoten bezocht voor een trainingsstage. Gezien het hoge succesgehalte, konden we niet anders dan een wederkampje hier te organiseren. Gisteren kwamen onze vrienden aan met een groep van 5 springers en 2 trainsters, allemaal persoonlijkheden die we in onderstaand reisverslag tot in den treure zullen bespreken. Zelf zijn we hier met 7 vaste A-springers en een wisselend groepje Jong Talent (hierna ook wel ‘de guppen’ genaamd), dat af en aan logeert. En tot slot komen de andere Sparta-springers ons ook geregeld vergezellen op de trainingen of bij de activiteiten. Bij gebrek aan internet hier het verslag van de gehele week.

14 augustus - Huisgeit, koolmuis en heel veel vliegen

Het startschot voor de trainingsstage wordt gelost bij ons tijdelijk onderkomen, kampeerboerderij de Kleine Voordijk te Putten. Bij mijn aankomst is het er opgeruimd en op het eerste oog redelijk schoon. Deze visie zou al vrij snel worden bijgesteld. Bij aankomst van de Belgen worden even de huisregels uitgelegd aan de hele groep. Majella denkt dat Alice een dierenmoordenaar is geworden. Nee Majel, onze huisgeit (die achter de boerderie staat) wil graag 'gedoopt' worden! Een naam krijgen dus. Volgende week heet ie wel weer anders natuurlijk, maar voor nu wil hij graag een naam.
We missen nog 2 Belgen: Ninah komt zondag en Lenja dinsdag. Laatstgenoemde, al beroemd uit eerdere reisverslagen, moet maandag nog even een herexamen afleggen, want ze is bij de vorige gebuist (ha, ons eerste woord voor de nieuwe versie van het Belgisch lexicon!). Tijd voor wat groepsbindingsactiviteiten. We gaan samen 2 schilderijen maken, die allebei in het teken staan van dit kamp. Zon, strand, springen, BEL-NL, huisgeit-zonder-naam en koolmuis incluis kunnen eindelijk worden vereeuwigd. Het duurt effen, maar dan is het toch wel dikke pret. Om half 10 is het voor de guppen tijd om naar bed te gaan. De grens ligt bij 10 jaar, dus Kwinten springt een (beheerst) gat in de lucht. De rest gaat Popstars kijken en weer lekker genieten hoe de meest ongetalenteerde zangers hun anti-kunsten op TV vertonen. Genietend van lekkere hapjes, gegarneerd met diverse vliegen, gaan Nelleke, Caroline en ik af en toe eens kijken bij de guppen, die heerlijk liggen te slapen (wij stinken er dus echt niet in). Wel opvallend dat ze telkens ergens anders liggen op de kamer, zelfs de vloer (heerlijk schoon en hopelijk spinvrij) wordt uitgeprobeerd. De Popstars-ontknoping is niet weggelegd voor de 10-plussers, dus ook die moeten om half elf toch echt naar boven. De guppen, nog altijd niet in slaap, komen eens om de deur kijken: 'we kunnen niet slapen!'. Joh, dat hadden we nou niet in de gaten. Om 00.00 uur gaat de leiding, na enig vlieghappen van Nelleke en rijp beraad over de te volgen strategie (we hebben immers dit jaar Romee en Lisanne in onze gelederen), ook eindelijk naar bed. Slaapkamerdeur open en hup, het hoofd van Annemijn komt omhoog. Slaap je nog niet!? Eh.....nu wel. Om 02.00 uur (volgens eigen zeggen) val ik eindelijk in slaap, om rond 5.45 uitgeslapen te denken: he lekker, ik heb nog anderhalf uur.


15 augustus - Er waren eens ...2 ballerino's

De volgende ochtend, niet te geloven, iedereen ruim voor half acht al wakker en aangekleed. Om 8.00 heerlijk ontbijt met een recordpoging van Roby bij het crackers eten (zeer geslaagd met 7 stuks). Daarna met z'n allen op de fiets op weg naar de sporthal. Een moordend tempo van Brenda (not), maar toch in 25 minuten terug in Ermelo. De eerste training begint met originele krachttraining van Caroline, waarbij Lisanne een waar gevecht aan gaat met de kast. De kast overleeft, echter Lisanne zal voorlopig met een boog om de kasten heenlopen. Goh, zou het in de genen zitten?? Na de picknick met bruinsessie, waarbij Caroline een feestje bouwt met de mieren (of was het andersom), gaan we door met ballettraining voor de jongens. De shirts moeten uit, maar dat gaat hen net een stapje te ver. Het ultimatum van de juf is duidelijk: shirt binnen 10 tellen uit of 100 x opdrukken. Michiel schat in dat 100 x hem wel gaat lukken, Kwinten trekt z'n shirt uit op tel 10 en Michiel denkt: sufferd, nou kan ik ook niet achterblijven. Mission accomplished! De tweede training verloopt rustig met hier en daar wat duikbootdubbels in de gordel (de nationaliteit zullen we niet vermelden). En dan volgt de terugtocht op de fiets. We zijn koud en wel op weg of er vliegt een rotje langs, of...nee het is de klapband van Caroline. De band ligt er volledig af, dus de vraag is, wat heeft Caroline uitgespookt in die 2 laatste bochten? De fietsenmaker heeft nog een andere fiets, dus die auto houden we lekker op slot Caro! Na een heerlijke macaronimaaltijd, bereid door Anne, Yvonne en Nelleke, is de energievoorraad weer aangevuld en dus hoog tijd voor leuke spelletjes. We beginnen met een mensenknoop te ontknopen, gevolgd door een waterballonnenspel en sponzentikkertje. Het resultaat is dat niemand meer hoeft de douchen. Na een paar spelletjes moordenaartje spelen, waarbij Joni en Alice met losse flodders de springers proberen om te leggen, is het toch echt bedtijd. De vorige slaaptijden worden niet meer gehaald (zoals verwacht) en voor twaalven is het al rustig. Ter afsluiting van de dag: de huisgeit is gedoopt (nee Majella, hij leeft echt nog) en heet Elena. De achterliggende gedachte: dan is ze er toch de hele week bij.


16 augustus - Joho joho, 100 vlechtjes hebben we zo

De tweede trainingsdag al weer en iedereen staat weer monter op. De heerlijke lucht van versverbrande ovenbroodjes treedt ons tegemoet. Keukenprinses Nelleke glundert van trots. Lisanne en Brenda treden te laat aan bij het ontbijt en moeten voor straf de afwas doen en een gedichtje voordragen bij het avondeten. Het gaat goed met de springers en de moeilijke sprongen vliegen ons om de oren. Ook het balletten gaat onze Belgen steeds beter af. Hedi en Rianne komen halverwege de dag een heerlijke lunch brengen, die er dankbaar in gaat. Nelleke en Ismay verlaten ons voor een feest (tsss, dit is toch veel leuker!) en alle andere spartanen komen druppelsgewijs weer binnen om mee te doen met de middagtraining. Een paar ontbreken, want het mailtje over de vervroegde training heeft niet iedereen bereikt. Marinka komt als laatste binnen en mag gewoon lekker meedoen met de oudere springers. Haar doel: zo vaak mogelijk op zo veel mogelijk trampolines in 1 uur tijd. Als iedereen moe en voldaan is, is het tijd om naar huis te fietsen. Huis? Eh...de kampeerboerderij natuurlijk. Megan fietst naast de juf en heeft praatjes voor tien. Alle banden blijven heel en na een stevige tegenwind komen we een half uur later in kleine groepjes aan bij de boerderij. Het avondeten worden door de familie Althof bereid, ondersteund door onze hoop in bange dagen: Majella’s moesje. Een kwartier later staan er heerlijke kippepootjes op tafel, smakelijke salades en gekruide aardappelpuree. Een vlaflip als toetje maakt het geheel af. Er wordt afscheid genomen van Ine, die weer op huis aan gaat. Ze rijdt mee met de ouders van Joni, die net zusje Ninah hebben gebracht. Iedereen heeft weer voldoende energie opgedaan en het is tijd voor het avondspel: 1 tegen allen, allen tegen 1. De groep moet als geheel 13 opdrachten volbrengen binnen een uur. Lukt dat, dan zullen ze 5 minuten per kuit worden gemasseerd door beide juffen. Zo niet, dan was alle moeite voor niets. 13 opdrachten is niet veel, totdat je 2 minuten lang tegen dopje moet praten of 1 uur lang non-stop kerstman moet spelen (compleet met muts en joho joho zingend). Vooral Melissa kan een goed gesprek voeren met haar dopje en is dan ook na 2 minuten heel wat informatie rijker over het priveleven van het bewuste item. Ook Brenda, die samen met Romee 100 vlechtjes moet maken, kan een goed gesprek voeren met het dopje en weet binnen 2 minuten dat dopjelief ’s avonds het liefst op een bureau slaapt en niet in een etui (vanwege de claustrofobie). Een stukje zeep is blijkbaar ook niet in zomaar even opgelost in water, maar vele handen maken licht werk, dus na 1 uur heeft iedereen de handen weer op en top schoon. Lisanne en Joelle moeten 200 x het woordje 'de' vinden in een tijdschrift (dat gaat overigens prima met een kerstmuts op). 5000 keer touwtjes lijkt ook makkelijker dan gedaan. Na een half uur zit de groep op zo'n 1140 stuks. Hier lijkt iets mis te gaan, dus iedereen zal moeten bijspringen. Lisanne en Joelle gaan 300 blaadjes op een stokje prikken, terwijl Lisanne voor Kerstman speelt. Als ze de tekst (!!!!) even vergeten is en ik haar daar aan herinner, volgt als commentaar: "Het is niet makkelijk hoor, tegelijk tellen en joho-en!" Koud ben ik weg of ik wordt teruggeroepen: er komt een egel langswandelen. De foto's worden gemaakt en ik loop terug naar Brenda en Romee om de vlechtjesstand op te nemen. Slachtoffers Roby en Bobbi, zitten daar toch maar te zitten en krijgen de opdracht kerstman te spelen of buikspieren te trainen. Eveline en Joni vermaken zich ook prima met het nummeren van de wc-rol, terwijl Michiel hard probeert de muur omver te duwen, al zittend de ons inmiddels welbekende kerstuitspraak repeterend. Na een uur is het vonnis geveld. De opdracht is volbracht, maar er is veel gesmokkeld, dus de kuiten worden nu nog maar 2,5 minuut gemasseerd. Na lekker te hebben gedouched, wordt de avond afgesloten met een aardbeivetersgevecht en 2 agressieve vlieghatende trainsters. En die agressie resulteert in wat voorpret al voor morgenl: de laatste 2 voor het ontbijt moeten afwassen en 20 vliegen vangen.


17 augustus - 21 vliegen en menselijke piramides

De ochtend begint weer om 8.00 uur en de winnaar voor het vliegvangen is....Lisanne. Na een lekker ontbijtje weer fris en fruitig op de fiets. Caroline met de auto, met als smoes dat ze last van haar knie heeft. Heeft verder niets te maken met het feit dat ze gisteren even haar springneigingen niet kon weerstaan of de verleidelijke springstok van Ismay. Ismay en Annemijn wachten ons al op bij de zaal, evenals de schilder die op deze mooie maandagmorgen weer verder gaat met het verfraaien van onze geliefde sporthal. De eerste training verloopt relaxed, hier en daar prima sprongen, maar een aantal springers hebben de vermoeidheid en spierpijn al aardig in het lijf zitten. Lisanne heeft wat moeite met afstappen van de trampoline (echt, het ziet er niet uit als ze het goed probeert!) en kan kiezen tussen 20 x opdrukken of nog een extra vlieg. De keus is snel gemaakt. Angelique en Yvonne zetten weer een fantastische lunch klaar, compleet met tosti's en fruitige hapjes. Nauwelijks de eerste hap naar binnen of de beheerder komt binnen stormen: 'Jullie horen hier niet te zitten, morgen pas!' De nekharen overeind, dus ik bel mijn geliefde Piet, die alles altijd oplost. En inderdaad, na 15 belletjes heen en weer, blijkt alle commotie om niets. We eten rustig door en maken ons klaar om naar het zwembad te gaan voor een heerlijk middagje ontspannen. Op de fiets naar Bosbad Putten, waar we weer vergezeld worden door de andere guppies. Binnen 2 tellen geen springer meer te bekennen. Eerste stop: de duikplank! De minder moedigen vermaken zich verder ook prima met de supercoole glijbaan, knuffelmuur, bubbelbad of stroomversnelling. Zelfs de allerkleinsten hebben de tijd van hun leven, zo hebben we bijvoorbeeld Isa zeker 4 uur lang achter elkaar niet meer gezien (geen kind aan gehad dus Hedi, ha ha!). Na een overheerlijk patatje is het tijd voor piramides bouwen...menselijke wel te verstaan. Isa wordt bovenop gezet, dan volgt Roby en daar weer Brenda onder. De bedoeling is dat Anne onderdoor zwemt, maar dat mislukt. Nieuwe poging met Marinka, Michelle, Brenda, waarbij Anne probeert Brenda en aanhang nog op te tillen. Even vasthouden voor the picture en plons, blub...de piramide stort in elkaar. Om half zes wordt de thuisreis aanvaard. Bij het kampgebouw wachten Angelique, Karin en Hennie ons op met 2 pannen heerlijke soep en broodjes. Vooral de tomatensoep met zelfgedraaide ballen van Angelique gaat er in als koek. Alhoewel ondergetekende het bijna niet na kon vertellen (iets te maken met een rond item wat het het verkeerde keelgat in schiet). De dubbelgedraaide vlaflip met hagelslag en banaan smeert de pijp weer lekker en het verhaal kan worden naverteld. Vanavond is het filmavond en er wordt gestart met Just my luck. Na veel lachen gieren brullen wordt alles onder de 14 jaar naar bed gestuurd (onder veel gemopper van de jonkies). De avond wordt afgesloten PS, I love you. Een film die veel teweeg brengt bij Lisanne en Brenda. Laten we het zo zeggen, de de nieuwe kleenexdoos is nu een oude zielig leeg doosje.


18 augustus - De vliegen delven het onderspit...of toch niet?

Keurig op tijd zit iedereen weer aan tafel. Lisanne wel weer aan de late kant, maar we gunnen haar wat ruimte na al die emoties van gisteravond. Raissa is de pineut, zij komt (ongeveer) als 5 na laatste binnen, en mag daarom de krachttraining van de groten doen. De coordinatie gaat drastisch achteruit, zo is te merken als we naar de zaal fietsen. De eerste bocht is nog niet genomen of Michiel ligt mierenonderzoek uit te voeren in het gras. Niets aan de hand en we fietsen 100 meter door, om de weg over te steken. Melissa heeft ook haar ogen nog niet ingezet, en trapt gierend op de remmen, om nog net een auto te kunnen ontwijken. De groep is acuut wakker en weet uiteindelijk de zaal heelhuids te bereiken. Vandaag arriveert ook Lenja voor haar eerste training sinds lang in Ermelo. Ze heeft een beter gevoel over het herexamen, maar of ze hem heeft gehaald...? Een prima eerste training, wederom voorafgegaan door ballet, zelfs de jongens lijken er eindelijk aan te wennen (Rudolf Nureyev is er niets bij). Na een lekkere lunch van Rianne en Corine, met weer tosti's, crackers en vers fruit, wordt het tijd om de tegenprestatie van de leiding uit te voeren. Caroline en ik roepen de eerste slachtoffers bij ons en gaan gewapend met geurige massageolie aan de slag. Gelukkig komt ook fysio-in-spe Brenda ons even helpen bij de echte lastpakken. De laatste training ligt het tempo er wat uit, maar hier en daar worden toch nog wat fraaie series neergezet. Om kwart over vijf fietsen we met z'n allen naar Fietsenzaak Geurts in Putten. We gaan op de foto met onze fietsensponsor en dat komt in de krant. Een prachtig bosje bloemen en wat breedbekkikkerlachjes en het kiekje is geschoten door onze eigen Nelleke. We fietsen door naar de Kleine Voordijk en worden ontvangen door Nicole en Anne. Er is iets anders in het gebouw, maar wat??? De vliegen! De vliegen zijn weg!! Gert heeft gespoten met veerust en alle vliegen hebben daardoor het loodje gelegd. We eten vandaag de restjes van gisteren een eergisteren. De laatste soep van Angelique glijdt dit keer met bal en al probleemloos naar binnen, hier en daar wel aangevuld met vliegen, want ja, die rotbeesten hebben voor ze de laatste adem uitbliezen, blijkbaar hun familieleger opgetrommeld. Nicole komt daarna met de macaronibrei (vorm zit er niet echt meer in) en daarbij krijgen we lekkere tonijnsalade en mozzarella-tomaatsalade. Iedereen slaat tijdens het eten wild om zich heen, maar uiteindelijk is de tonijnsalade omgetoverd tot vliegensalade. Na het eten stappen we met z'n allen weer op de fiets voor een uurtje ontspanning op het strand. Diverse strandspullen worden meegenomen, waaronder de aerobie frisbee van Rene. Het ding wordt het hele strand over gegooid en iedereen duikt er op als raven. Zelfs mede-strandgangers kunnen het niet laten om af en toe een sprong te wagen. De helft van de ploeg besluit om bij ondergaande zon (de idylle!) een duik in het water te nemen. Ik neem hier en daar wat foto's en zie ineens de aerobie de boom in verdwijnen. De boosdoener: Raissa. Nicole kan eindelijk haar agressie kwijt (toch eens Elbert vragen of het wel goed gaat) en schopt die arme bal van Dael keer op keer dwars door de boom heen (of achterover). Ook volleyballen is blijkbaar niet de juiste manier, want al wat uit de boom valt, een aerobie is er niet bij. 10 minuten later is het uiteindelijk toch Nicole die de aerobie weer op de grond doet landen. We draaien ons om voor een foto van de ondergaande zon, draaien ons weer om en zien weer de groep om de boom staan. Lenja heeft de aerobie een ander uitzicht vanuit de boom bezorgd. Terwijl iedereen weer druk aan de slag gaat met de reddingsactie, komen de eerste verzopen katjes uit het water. Het is tijd om terug te rijden, maar niet voordat de aerobie is gered. Caroline is uiteindelijk de volgende winnaar en bepakt en bezakt aanvaarden we de terugtocht. De straf voor morgen wordt alvast toegewezen aan Joni. Per giegelbui moet ze op de knieen en een zelf geimproviseerd zinnetje opdreunen aan de leiding.


19 augustus - De koolmuis slaat weer toe: een joghurtmasker is uitstekend voor glanzend haar

De een-na-laatste dag breekt aan. De dames Bobbi en Annemijn verschijnen als laatste aan het ontbijt en moeten allebei 10 keer opdrukken. Joni krijgt haar taakstraf te horen en neemt zich voor de hele dag niet te lachen. Om 9.00 uur rijden we naar de zaal, stralend weer, dat belooft wat voor straks. De training begint voor de selectie met 1000 dingen (500 buik, 300 rug, 100 been en 100 armspieren), Iedereen kijkt geschokt, maar gelukkig blijken 1000 dingen toch vrij snel te gaan, als je een beetje doorwerkt. Gaandeweg de training verslapt een beetje de aandacht. Zo ook bij Joni, die dan ook binnen de korste keer op de knieen wordt gedwongen om tot Allah te bidden en een giegelzinnetje op te dreunen. Het kost veel moeite en zuslief Ninah werkt ook niet echt mee, dus de opdracht geldt ineens voor allebei. Om 12.00 uur weer een heerlijk verzorgde lunch met gevulde wraps. Niemand let op een vermoeide juf, dus ik pak er lekker drie. Het is kwart over 1 als de andere springers langzaam binnendruppelen. We hebben een spelletjesmiddag en daarvoor fietsen we (vanwege de hitte) naar het bos. Caroline heeft een oorlogspel bedacht, waarbij 2 groepen vanuit hun eigen kamp, gewapend met een speelkaart het basiskamp binnen moeten zien te dringen, om daar de antwoorden te zoeken voor de vragen die ze in hun eigen kamp hebben liggen. Wordt de kaart afgepakt, dan moeten ze terug naar het eigen kamp om een kaart te halen. De springers moeten om te beginnen enkele vragen beantwoorden over het trampolinespringen en over enkele beroemde trampolinespringers. Verder moeten er uit babyfoto's geraden worden wie van onze groep het is. En dan zijn er nog de tekeningseries, die onthouden moeten worden en de typisch Belgische en typisch Nederlandse dingen. De groepen (kamp Lenja en kamp Brenda) zijn beide erg sterk en het blijkt niet gemakkelijk te zijn om het basiskamp te bereiken. Na elk 10 minuten te hebben aangevallen en verdedigd, mogen beide groepen tegelijk aanstormen en verdedigen. Komen ze elkaar onderweg tegen dan spelen ze steen-papier-schaar en kunnen dan een extra kaart winnen. Elke kaart die het basiskamp binnenkomt, staat voor 5 seconden naar de antwoorden kijken. Kamp Brenda weet uiteindelijk te winnen, alhoewel aan beide kanten maar weinig babyfoto's zijn geraden. Om kwart over drie zijn we al klaar met het spel en de warmte dwingt ons terug naar de sporthal. Onderweg worden we op de hielen gezeten door de brandweer. Het gaat in de richting van ons huis, dus ik hoop maar dat die nog staat. Brenda en Caroline scheuren even naar de supermarkt om ijsjes te halen, die gretig worden ontvangen door de rest. Om 4 uur gaan Caro en ik de kleintjes vangen met schroefjes en zweefduiken. Het zweet gutst eraf (bij de juffen) en na een uurtje is het dan ook hoog tijd om uit te rusten. Gelukkig is Rene gearriveerd, die na mij verzekerd te hebben dat het huis nog overeind staat, met frisse energie de grote springers hun opdrachten toeroept. Halverwege de training bellen Nicole en Anne op om te vragen waar we blijven, het eten staat namelijk klaar. Eh, nou, we trainen tot zeven uur, dus hou het nog maar even warm. En ja, dat staat gewoon op het dagschema! Het duurt niet lang of ook het energieniveau (en humeur) van Rene is aan het reduceren. Wanneer Romee dan ook aandacht blijft vragen, zit er maar 1 ding op: zijn beroemde neusreanimatie! Romee is voorgoed genezen, maar of ze dankbaar is?! Tijd om naar huis te fietsen, het afgekoelde eten roept. Nicole en Anne staan al met het niet-meer-dampende eten klaar. We eten aardappelpuree, schnitzels, salades en doperwtjes met peentjes. Het toetje is heerlijke vla of fruitjoghurt met versiering al naar gelang de wens. Bij Caroline belandt het toetje alleen niet in de maag, maar in het haar. De koolmuis heeft weer toegeslagen en Nicole spurt naar buiten om de wraakactie van Caroline te ontvluchten. Maar die is niet van de pot gerukt en wacht Nicole op aan de achterkant van het gebouw. De afwas is dit keer de taak van de Belgen en de rest loopt naar buiten om af te koelen. Daar zien we een paar mooie luchtballonnen dichterbij komen. Ze gaan hier vlakbij landen, eentje zelfs aan de overkant van de weg. Het levert mooie plaatjes op, zeker als we ook nog een aap en meneer Balkenende voorbij zien vliegen. Alhoewel laatstgenoemde aardig door de lucht lijkt te zwalken (komt enigszins overeen met zijn dagelijkse werkzaamheden). Morgen gaan we eens wat springers vroeg uit bed trekken om een speciale ontbijttafel klaar te zetten. Melissa, Romee en Majella moet het ontbijt klaarzetten en Anne/Joelle worden ingezet als dienstmeisjes. Lenja gaan we inzetten als groepsnar, zij mag de groep onder het fietsen vermaken met haar zangkunsten. De kleintjes mogen de warming-up geven aan de groten. Dat wordt lachen.


20 augustus - Over dienstmeisjes en zanglijsters

Om 7.15 sta ik monter op om een pollepel en deksel te pakken. Tis tijd om Melissa, Romee en Majella eens vroeg uit de veren te trekken. Luid geroffel en de hele kamer is wakker. De meiden moeten de ontbijttafel op een speciale manier klaarzetten: in een kring met de stoelen in het midden. 1 tafel wordt aan de zijkant gezet voor de dienstbodes Anne en Joelle. Om 8.15 kruipt de groep onder de tafels door om plaats te nemen op de stoelen. De dienstbodes rennen af en aan om iedereen van drinken te voorzien. Om 9.00 uur voor de laatste keer op de fiets naar de zaal. Er wordt storm verwacht vandaag en dat merken we aan de eerste druppels die vallen. De laatste training staat in het teken van lekker uitspringen en enkele wedstrijdjes, want er vallen nog wat prijzen te verdienen. Het is duidelijk dat het kamp tot een eind is gekomen, want de mat ligt vol met uitgetelde springers die elkaar lopen te masseren. Na een uurtje begint er een wedstrijdje oefening-bouwen. De winnaars mogen een kadootje van de tafel uitkiezen. De verliezers gaan door met een wedstrijdje hoogspringen en wie er dan nog afvalt moet bommetjes of zit-halve-draai-zitten maken. En dan is het toch eindelijk tijd om op te ruimen (heeft de beheerder eindelijk z'n zin). We verlaten de lege, sfeerloze hal maar snel, want we gaan er nog een gave laatste dag van maken. Gelukkig hebben we een sfeermaker in de groep en Lenja krijgt opdracht de hele terugtocht de groep te vermaken met marsliedjes. Ik race alvast naar huis om de fiets om te wisselen voor de auto. Morgen moet ik tenslotte de hele handel meenemen naar huis. Terug in de auto met Roby en Ismay, we komen de springers niet tegen op de fiets en komen als eerste aan bij het kampgebouw. Angelique heeft weer een heerlijke lunch bereidt, met lekker vers fruit. Na het eten stapt iedereen op de fiets (ik in de auto met Roby, Bobbi, Annemijn en Ismay) om, ondanks het weeralarm, toch nog een duik te nemen in het meer. Superheet en beredruk, maar de groep vermaakt zich prima in het water met een bal of op het veld met een vlieger. Om half vier terug naar het kamp, want de bonte avond moet tenslotte worden voorbereid. Terwijl de artiesten langzaam in de stress raken, bereiden de ouders en trainers de BBQ voor. Jaco onze keukenprins staat lekker het vlees te bakken, terwijl de rest al begint aan het stokbrood en de sla. Als het vlees eindelijk klaar is, zijn de buikjes al lekker rond en we denken er hard over om het vlees zonder medeweten van Jaco in de prullebak te gooien, maar gaandeweg gaat er toch nog wel een karbonaatje of stokje in. De rest van het vlees bewaar ik lekker voor m'n eigen buurtbbq. De bonte avond wordt gestart met een mystery-act, te weten een balletoptreden door de groten op het nummer Hurt van Anouk. De jury, bestaande uit Marc Forno (alias Jaco), Patricia Paay (beter bekend als Caroline) en Jerney Kaagman (dit keer vertolkt door ondergetekende), is zeer kritisch over de a-synchroniteit. Door dus naar het volgende nummer: Kinderen voor kinderen met 'De coolste DJ' door Roby, Annemijn, Bobbi, Ismay en Megan. Met name Jerney is zeer te spreken over de synchroniteit en het enthousiaste optreden. Alhoewel dat niet is af te lezen aan haar gezicht. Romee, Melissa, Majella (met gastoptreden van Michiel) zijn aan de beurt met Lady Gaga en het nummer Paperazzi, maar dan begeeft de muziekinstallatie het onder het enthousiaste presenteerwerk c.q. muziekbediening van Karin. Na flink gepeuter van messen en andere werktuigen, wordt het monster opengebroken. Het alternatief: de auto van Karin wordt achteruit de ingang in gereden en de cd's worden vanuit de auto dan keihard gedraaid. Eindelijk kan het volgende nummer starten. Het feit dat Lady Gaga Michiel zo over de vloer sleurt, kan Patricia Paay niet bekoren en de punten zijn er dan ook naar (onder luid protest van Marc Forno, die in tijden niet zo'n enthousiaste jongeman heeft gezien). Het volgende nummer komt van de Belgen, met een reclamespotje over Dash, witter dan wit. Een zeer originele act, maar de jury is niet gediend van gemanipuleer (Ninah straalt, maar kiest de jury ook voor ons?). The final act is Hannah Montana, Ho down, tro down (niemand begrijpt wat het betekent, maar dat is van latere of geen zorg), uitgevoerd door Brenda, Lisanne, Joelle, Raissa, Anne en Lenja. Een supersynchroon opzwepend dansje. Het applaus hebben ze zelf vast ingevoerd, voor het geval het publiek niet enthousiast is. De jury waardeert het met hoge cijfers, maar of ze de kleintjes gaan verslaan...??? Voor de prijsuitreiking mogen de kleintjes nog 1 keer het balletnummer van High School Musical uitvoeren. De tranen springen deze oude juf in de ogen als ze met z'n allen het nummer volledig gestroomlijnd uitvoeren. Gezien de storm (lees plensbui) die is overgetrokken, wordt besloten het moordspel niet meer uit te voeren. Net voor de Bonte Avond was ook Elena gearriveerd en na de optredens is het tijd om afscheid te nemen van haar, want zij gaat stoppen met springen. Uiteindelijk blijven zowel Elena als Milo, die eigenlijk alleen zuslief zou bewonderen bij de optredens, logeren bij onze groep. Hoe meer zielen hoe meer vreugd tenslotte. Om half 12 komt Nicole ons vergezellen en dat moet ze bekopen met een scheut water in haar bilspleet. Die had ze nog te goed van Caroline.

21 augustus – Iedereen uitgezwaaid, tijd om lekker te badderen, tutten en shoppen

De laatste nacht is geweest...en wat voor nacht. Gaan die kinderen dan nooit slapen!!!! De oudere dames liggen om half 2 in bed en in no time ligt Nelleke weer te snurken (dat excuus van die verkoudheid gaat dus even niet meer op he!). Steeds als ik net in slaap ben gevallen, komt er weer een gil of bons van de andere slaapzaal en schrik ik weer wakker (stelletje ...terbakken!) en om half vier (ja dus, 03.30!) wordt het tijd om op te staan en enkele lastpakken te verhuizen. Romeen komt gezellig bij tantelief liggen, Majella wordt naar de 16+ kamer verwezen en Michiel en Joni vertrekken naar de jongenskamer. Het blijft nog onrustig en Caroline besluit te posten in de gang. Pas rond half vijf komt ze terug en dan vallen ook de juffen eindelijk in slaap. De volgende ochtend gaat het wekkertje om 8.30. De kids worden met moeite wakker gemaakt, maar over 30 minuten begint het ontbijt. Het is een ontbijt van restjes opmaken en dat bevalt niet iedereen. Romee besluit gewoon vers brood uit de vriezer te halen, het zal toch wel snel ontdooien? Om half 10 is het tijd voor de eindschoonmaak en we nemen ons stug voor om vooral niet te veel te doen. De remsporen van vorige week vrijdag en de recordhoeveelheid spinnerag met bewoners zit ons goed in het geheugen. Om 11.00 zijn Raissa’s ouders gearriveerd en gaan onze geliefde Belgen toch eindelijk vertrekken. Ze zijn hier nog maar zo kort en toch lijkt het al eeuwen geleden dat we aan het schilderen sloegen. Joni en Ninah hebben voor een weekje logeren hun hele kledingkast leeggehaald en dat zorgt nu voor wat inlaadprobleempjes. Er is te weinig plek voor alle bagage en een deel verdwijnt in de auto van Majella’s papa. Dat wordt over 3 weken wel meegenomen. Uiteindelijk sluiten de autodeuren zich om 11.30 en zijn Roby en ik de laatstovergeblevenen. Het was een zware, maar superleuke en onvergetelijke week. Reden genoeg om onszelf eens lekker te verwennen. We beginnen met een uitgebreid heet bad om alle kampeervuil af te spoelen, terwijl we een paar potjes pesten met de minikaartjes van Elena. Daarna is het op naar de kapper om van ons touw weer haardos te maken. We sluiten af met een kadootje voor onszelf en vertrekken daarna voor een lekker hapje naar De Schout, om Rene toch vooral niets van onze uitgaven te vertellen.

Hopelijk heeft iedereen net zo van het kamp genoten als wij Linthuisjes. Wij prijzen ons rijk met onze lieve vrienden uit Belgie en al onze eigen Spartanen. Daarbij wil ik dit verslag niet eindigen zonder een enorm dankjewel uit te spreken voor alle lieve mama’s die hun vrije tijd opofferden om ons allen te voorzien van de meest heerlijke maaltijden en daarbij nog even de troep kwamen opruimen. Jullie zijn supertof (das volgens mij Belgisch)!!

Rest ons alleen nog maar te zeggen: hopelijk allemaal tot volgend jaar!!!

P.S. Nog even de eindscores van deze week:

27 springers
32 graden
2 reddingsacties (van de aerobi)
3 luchtballonnen
28 zit halve draai zitten
22 salto's achterover
5 bailey's
40 pakken sap
300 crackers
27 kadootjes
100 giegelbuien
3 gebeden richting Mekka (of eigenlijk de trainers)
5 liter tranen
3 tevreden (doch vermoeide) trainers
67 halve draaien
140 kilometer
1000-dingen warming-up
1100 foto's
1,5 miljoen vliegen