De nachtkastjes staan weer vol

Na een altijd spannende eerste dag, volgt altijd de ontspanning bij het het synchroonspringen op dag 2. Na een lekker ontbijtje, waarbij Majella even kwijt is waarom we ook al weer stil moeten zijn (voor haar dus), tuffen we weer naar de sporthal in Satrup. Iets voller beladen dan normaal, want ja, de oliebak van Hennie staat nog bij de zaal. In de zaal is het weer net zo druk als gisteren, dus ellenlange rijen voor het inspringen. De meesten besluiten daarom om in de trainingshal te gaan inspringen.
Om 11 uur begint de wedstrijd en we komen in de eerste groep gelijk Roby en Kelly tegen en Tamar en Ismay. In deze klasse moeten de Spartanen het opnemen tegen 55 concurrerende paren. Roby en Kelly laten een prima voorwedstrijd zien en komen als 3e paar uit de ronde. Ook Ismay en Tamar springen hun oefeningen prima uit. Beide paren moeten wachten op de resultaten van de andere 4 groepen. In de volgende groep springen Bobbi en Annemijn. Ze beginnen met een keurige verplichte, maar moet in de keuze flink aan de bak om hem uit te springen. Het lukt en ze mogen terugkijken op een prima toernooi. Roby en Kelly blijven lang bij de eerste 10 paren staan, maar na 4 groepen zakken ze toch iets af en uiteindelijk wordt het onverwacht de 12e plek. Een prima prestatie voor dit gelegenheidsduo.
Bij de Juniormeisjes springen Majella en Lisanne een mooie verplichte, maar helaas valt de keuze-ronde in duigen door een fout begin. Anne en Romee doen het beduidend beter. Zij springen zich als beste paar naar de finale. Bij de dames springen Brenda en Joëlle hun wedstrijd. Ook zij doen het prima en stoten als 5e paar door naar de finale. Ook Melissa, die gisteren heeft besloten met Gabi (Nicole: lees Gebi) van KDO te springen, weet zich met haar partner als 10e paar voor de finale te plaatsen.

Het is tijd om even te genieten van het zonnetje en wat lekkere pannenkoekjes. Kunnen we het gelijk even hebben over wat zaken die ik gisteren vergeten was te vertellen. Jurylid Saskia wordt bijna geroyeerd door de wedstrijdleider. Ze mag niet meer opzij kijken en anders krijgt ze mot met Markus!! Markus kan wat Saskia betreft gewoon de pot op, dan snappen jullie. Wie van jullie kent onze welberuchte Klaus nog? 3 jaar geleden nog het smurfmaatje van Carola, vorig jaar naarstig op zoek naar Carola (die niet mee was) en hoogzwanger van een olifantje (Klaus dus). Dit jaar is Carola weer terug en Klaus, die maus, is er ook weer. En het ergste, hij heeft een miniklaus meegenomen! Nicole denkt dat het dat olifantje is van vorig jaar.
Nog even terug naar de tribune om bij te praten met de fans. Ook daar gebeurt het nodige. Purple Gert (die inmiddels blond als lievelingskleur heeft) krijgt schunnige sms-jes van Nicole en Edith en dat levert weer vuile blikken van Anne op. Hier willen we niets mee te maken hebben, tijd voor de finales.
Als eerste springen Melissa en Gabi (Nicole: tis echt Gebi hoor!) hun oefening, ze doen het keurig en weten 5 paren voorbij te streven (en dat weet ik omdat ik er naast stond! OK...het scheelde maar 20 seconden of ik had hem gemist). Een keurige 5e plek het resultaat. Dan zijn Anne en Romee aan de beurt. Ze springen een fantastische oefening en dat levert verdiend het zilver op. Tot slot moeten Brenda en Joëlle hun finale springen. Als 6e zijn ze aan de beurt. Het wordt de hoogste score tot dusver en alle paren daarna moet stuk voor stuk het onderspit delven. Het goud is voor dit prachtige duo.

De Ostsee-Pokal zou niet de Ostsee-Pokal zijn zonder het mix-synchroonspringen. Uitleg niet nodig natuurlijk: gewoon jongetje-meisje. We hebben maar 1 paar in de mix en dat zijn Romee en haar KDO-partner Milo. We hebben allemaal nog hun Tarzan-act van 2 jaar geleden vers in ons geheugen. Geen wisselbokaal mee gewonnen, geheel onterecht toegewezen aan het jongste ventje met de hoogste score! Dit keer gaan we het redden met de Mikkee en Milokel Jackson-hit Billy Jean. U raad het al, 2 mini-Michaels op de trampoline, met hoed en handschoen. De wedstrijdleider is wat traag van begrip – heet je Michael dan moet je natuurlijk wel een dansje uitvoeren – maar de jury kan de presentatie vanuit het kruis wel waarderen. De 2 belanden op de eerste plek. Overigens, de wereldberoemde act wordt volledig gemist door Hennie. Het vermoeden bestaat dat ze olie in haar auto aan het gieten was. In de finale belandt Milo-Michael op de mat en helaas valt het paar terug naar de 10e plaats. Tis zuur, maar wellicht is de wisselbokaal toch voor dit muzikale paar. Echter het lot beslist anders, de wisselbokaal gaat, hoe saai kun je het maken, naar de 4e plek, met de hoogste score en jonger dan 18 jaar. Waar doe je het nog voor he!

Na de prijsuitreiking, met dat prachtige goud en zilver van onze meiden, racen we naar de school, om aan te schuiven in die kilometers lange rij voor het buffet. Maar zoals we gewend zijn, het is de moeite weer dubbel en dwars waard! Terug naar het hotel om om te kleden voor het feest. Zelfs onze jongste guppies tutten zich op, alsof ze heel wat van plan zijn. Eh Roby...er wordt dus niet gezoend! De disco is weer geweldig, al zij het wel dat Edith haar paal mist. Daarentegen heeft Roby ontdekt dat je op een box toch een beter overzicht hebt. En och, als je dan ook nog lekker kunt dansen met Swen!

Om 0.30 arriveert de eerste groep met kids weer bij het hotel. De jongsten hebben maar 1 gespreksthema: nee, niet die ene leuke jongen of die gave disco. Het onderwerp van gesprek is hoeveel kinderen ze later willen hebben. Eh...moeders...???
De Ostsee-Pokal 2010, de 19e wel te verstaan (en onze 9e keer), is weer ten einde. Het is tijd om af te ronden, maar niet zonder de laatste Hennie-weetjes:
Wist u bijvoorbeeld dat:
- Hennie best over de middellijn mag, als onze springers buiten het vak mogen springen.
- Hennie haar ex van vorig jaar heeft ontmoet en deze nu geen interesse meer heeft.

Dikke kus van Alice
P.S. Het is nu 2.58 en iedereen ligt op 1 oor. It’s a dirty job, but somebody ‘s gotta do it!