Hello Sofia!
Door: Alice
Blijf op de hoogte en volg Alice
14 November 2013 | Bulgarije, Sofia
Hello Sofia!
Dag 1 van de wedstrijden zit er op. Even een korte terugblik op de reis hier naartoe voor Fanclub Iremijn. Familie Cornelissen reisde apart van ons gepeupel. Melisa en Vera vonden een trip onder begeleiding niet uitdagend genoeg en besloten als ware globetrotters maar via Warschau temreizen. In vlekkeloos Engels (where next plane) ging de overstap en de dames waren ruim voor de aangewezen chaperonnes Anton & Lies in Sofia. Laatsgenoemden vertrokken, uitgezwaaid door jarige Rene met de trein naar Schiphol. Op Schiphol was het plan Anton in te wijden in de Starbucks-way-of-life, echter die werd niet gevonden, tot vijf minuten na het dan-maar-daar-koffietentje. Ruim drie uur later na hereniging met de verloren schaapjes tijd om een taxi te nemen. De waarschuwing vooraf luidde: alleen een O.K.-Taxi, anders wordt je opgelicht. Het lukte ons voor 18 Lev (€9,-). De familie Cornelissen was not so lucky. Een OK-taxi zonder puntjes bleek iets minder voordelig (135 Lev). Aangekomen bij hotel Hello Sofia: niemand weet van onze komst, totdat de manager zijn administratie nader bekijkt: oeps, klein foutje gemaakt. Geen probleem, de schoonmaakster verwijdert haar ik-woon-hier-intern-spullen en we krijgen een 3p-kamer aangeboden met bijzet-bed. Een voordeel, vind de schoonmaakster, we krijgen vanaf morgen twee superluxe kamers ( naar bulgaarse begrippen). Na een rustige nacht, met slechts koude tenen voor de juf (mis you Rene) en een onvindbaar brandalarm om 04.30 (onverklaarbaar verstopt in de jas van Anton, beter bekend als Antoinette), is team Iremijn om 8.20 klaar voor een heerlijk ontbijtje in een schattig koffiehuisje om de hoek (bij gebrek aan ontbijt bij Mr. Mac aan de overkant). Om 9.15 in de O.K.-taxi, die volgens onze prive-schoonmaakster veel goedkoper is dan het openbaar vervoer. De conclusie luidt anders, dus morgen paken we weer ouderwets de metro. Anyhow, snel de gisteren gereserveerde kaarten halen die... Er wederom niet zijn. We krijgen een A4-tje met een good-to-go-stempel en mogen naar binnen.
De wedstrijd begint bijna direct, met Jennifer in de eerste groep. Twee mooie oefeningen leveren haar uiteindelijk de 13e plaats op. In groep 4 wordt het spannend voor onze Annemijn. Ze springt een prachtig verplichte oefening, eentje om trots op te zijn. Haar keuze verloopt helaas niet zoals gepland. Sprong twee schiet onderuit en ze probeert sterk te herstellen. Toch moet ze enkele sprongen later de handdoek in de ring gooien. Maar fanclub Iremijn is beretrots op onze Annemijn!!! Er doen ook drie nederlandse jongens mee in categorie 11-12. Richard, Milco en Emre doen het prima. Alle oefeningen worden uitgesprongen. Hoog tijd voor de lunch, die volgens bulgaarse traditie nergens in de nabije omgeving te verkrijgen is. No food here, except for participants. We zoeken het eerste het beste tankstation op, waar ze boven verwachting heerlijke broodjes verkopen, echter voordat je die hebt gekocht ben je een dubbele les handen-voeten bulgengels verder. Vooral niemand vertellen dat we deze toko gevonden hebben, anders zijn de broodjes voortijdig uitverkocht. Snel terug naar de hal, voor de synchroonkwalificatie van 17-18 jaar. Romana en Carlijn springen een wiebelige keuze, maar er gaan zoveel paren fout, dat de zesde plaats voor hen voldoende is om naar de finale te mogen. Het andere paar Claudia-Floor gaat het wat minder af. Claudia valt na twee sprongen en de droom voor deze dames is voorbij. Bij de mannen gaat het beter. Kevin en Sven springen een prachtig oefening. Het blijft, ondanks de vele fouten ook bij de andere paren, bij een prima 9e plaats, net niet voldoende voor de finale.
We moet ruim een uur wachten tot de finale begint, dus de meeste nederlanders gaan even eten. Team Iremijn besluit dat na de finale te doen en dat geeft ondergetekende tijd om na lange tijd weer een blogverhaal te schrijven. Jaco en Gertrude zijn inmiddels ook terug van het avondeten, maar om nou te zeggen dat ze even rustig komen zitten... Je zou denken dat ze 1 kaartje hebben gekocht, want de stoel voor me is beurtelings bezet door de een of de ander. Ze zoeken Annemijn, maaar die lijkt niet gevonden te willen worden. Om 19.00 begint de finale, eerst met individueel trampoline 11-12 jaar, gevolgd door dubbelmini en tumbling. Uiteindelijk natuurlijk de finale waarvoor we zijn blijven zitten: synchroon 17-18 jaar met Carlijn en Romana. Ze gingen als zesde de finale in, maar hun finaleoefening belooft het een en ander. Het ene na het andere paar valt of scoort slecht op synchroniteit en de nederlandse meiden klimmen plekje voor plekje. Er volgen nog twee goede paren en dat levert het paar de vierde plek op. Ze kunnen trots zijn op zichzelf.
We wachten de prijsuitreiking niet af. Het is tijd om te eten. Jaco en Gertrude raden een prima pizzeria aan en we besluiten dat Mr. Mac wederom geen geld aan ons verdient. Het loopt al tegen twaalven. Tijd om op 1 oor te gaan liggen. Morgen dag twee, D-day voor Iris!
Dag 1 van de wedstrijden zit er op. Even een korte terugblik op de reis hier naartoe voor Fanclub Iremijn. Familie Cornelissen reisde apart van ons gepeupel. Melisa en Vera vonden een trip onder begeleiding niet uitdagend genoeg en besloten als ware globetrotters maar via Warschau temreizen. In vlekkeloos Engels (where next plane) ging de overstap en de dames waren ruim voor de aangewezen chaperonnes Anton & Lies in Sofia. Laatsgenoemden vertrokken, uitgezwaaid door jarige Rene met de trein naar Schiphol. Op Schiphol was het plan Anton in te wijden in de Starbucks-way-of-life, echter die werd niet gevonden, tot vijf minuten na het dan-maar-daar-koffietentje. Ruim drie uur later na hereniging met de verloren schaapjes tijd om een taxi te nemen. De waarschuwing vooraf luidde: alleen een O.K.-Taxi, anders wordt je opgelicht. Het lukte ons voor 18 Lev (€9,-). De familie Cornelissen was not so lucky. Een OK-taxi zonder puntjes bleek iets minder voordelig (135 Lev). Aangekomen bij hotel Hello Sofia: niemand weet van onze komst, totdat de manager zijn administratie nader bekijkt: oeps, klein foutje gemaakt. Geen probleem, de schoonmaakster verwijdert haar ik-woon-hier-intern-spullen en we krijgen een 3p-kamer aangeboden met bijzet-bed. Een voordeel, vind de schoonmaakster, we krijgen vanaf morgen twee superluxe kamers ( naar bulgaarse begrippen). Na een rustige nacht, met slechts koude tenen voor de juf (mis you Rene) en een onvindbaar brandalarm om 04.30 (onverklaarbaar verstopt in de jas van Anton, beter bekend als Antoinette), is team Iremijn om 8.20 klaar voor een heerlijk ontbijtje in een schattig koffiehuisje om de hoek (bij gebrek aan ontbijt bij Mr. Mac aan de overkant). Om 9.15 in de O.K.-taxi, die volgens onze prive-schoonmaakster veel goedkoper is dan het openbaar vervoer. De conclusie luidt anders, dus morgen paken we weer ouderwets de metro. Anyhow, snel de gisteren gereserveerde kaarten halen die... Er wederom niet zijn. We krijgen een A4-tje met een good-to-go-stempel en mogen naar binnen.
De wedstrijd begint bijna direct, met Jennifer in de eerste groep. Twee mooie oefeningen leveren haar uiteindelijk de 13e plaats op. In groep 4 wordt het spannend voor onze Annemijn. Ze springt een prachtig verplichte oefening, eentje om trots op te zijn. Haar keuze verloopt helaas niet zoals gepland. Sprong twee schiet onderuit en ze probeert sterk te herstellen. Toch moet ze enkele sprongen later de handdoek in de ring gooien. Maar fanclub Iremijn is beretrots op onze Annemijn!!! Er doen ook drie nederlandse jongens mee in categorie 11-12. Richard, Milco en Emre doen het prima. Alle oefeningen worden uitgesprongen. Hoog tijd voor de lunch, die volgens bulgaarse traditie nergens in de nabije omgeving te verkrijgen is. No food here, except for participants. We zoeken het eerste het beste tankstation op, waar ze boven verwachting heerlijke broodjes verkopen, echter voordat je die hebt gekocht ben je een dubbele les handen-voeten bulgengels verder. Vooral niemand vertellen dat we deze toko gevonden hebben, anders zijn de broodjes voortijdig uitverkocht. Snel terug naar de hal, voor de synchroonkwalificatie van 17-18 jaar. Romana en Carlijn springen een wiebelige keuze, maar er gaan zoveel paren fout, dat de zesde plaats voor hen voldoende is om naar de finale te mogen. Het andere paar Claudia-Floor gaat het wat minder af. Claudia valt na twee sprongen en de droom voor deze dames is voorbij. Bij de mannen gaat het beter. Kevin en Sven springen een prachtig oefening. Het blijft, ondanks de vele fouten ook bij de andere paren, bij een prima 9e plaats, net niet voldoende voor de finale.
We moet ruim een uur wachten tot de finale begint, dus de meeste nederlanders gaan even eten. Team Iremijn besluit dat na de finale te doen en dat geeft ondergetekende tijd om na lange tijd weer een blogverhaal te schrijven. Jaco en Gertrude zijn inmiddels ook terug van het avondeten, maar om nou te zeggen dat ze even rustig komen zitten... Je zou denken dat ze 1 kaartje hebben gekocht, want de stoel voor me is beurtelings bezet door de een of de ander. Ze zoeken Annemijn, maaar die lijkt niet gevonden te willen worden. Om 19.00 begint de finale, eerst met individueel trampoline 11-12 jaar, gevolgd door dubbelmini en tumbling. Uiteindelijk natuurlijk de finale waarvoor we zijn blijven zitten: synchroon 17-18 jaar met Carlijn en Romana. Ze gingen als zesde de finale in, maar hun finaleoefening belooft het een en ander. Het ene na het andere paar valt of scoort slecht op synchroniteit en de nederlandse meiden klimmen plekje voor plekje. Er volgen nog twee goede paren en dat levert het paar de vierde plek op. Ze kunnen trots zijn op zichzelf.
We wachten de prijsuitreiking niet af. Het is tijd om te eten. Jaco en Gertrude raden een prima pizzeria aan en we besluiten dat Mr. Mac wederom geen geld aan ons verdient. Het loopt al tegen twaalven. Tijd om op 1 oor te gaan liggen. Morgen dag twee, D-day voor Iris!
-
14 November 2013 - 23:06
Nelles:
Heerlijk om deze verhalen weer te lezen. Kon de wedstrijd goed volgen. Succes voor Iris morgen. Hoe laat moet ze precies?
En oh ja. Ben je Zilver Smitzs niet vergeten? -
14 November 2013 - 23:13
Alette:
Hoi, Leuk dat je een verslag bijhoudt, leuk om te lezen!!! Ga vooral door!! -
14 November 2013 - 23:48
Rianne:
Leuk om te lezen :) Maakt nie uit welke sport of hobby/passie, mooi om te lezen dat er altijd zo'n vaste " familie" is die elkaar support. Veel plezier nog ^^ -
15 November 2013 - 00:20
LL :
Niceeeeee -
15 November 2013 - 07:40
Majella En Anne:
Oh Alice, geweldig leuk om jouw verhalen weer te lezen (kriebels krijgen we weer als we jouw blog lezen). Wat is het spannend geweest voor iedereen. Jammer dat Annemijn iets minder ging, maar wat een ervaring om mee te maken!!! Ze stond er toch maar mooi. Over twee jaar weer, zullen we maar zeggen. Iris wensen we voor vandaag veel succes en we duimen voor haar. Alle ouders veel sterkte met de zenuwen. -
15 November 2013 - 08:10
Aleida En Melissa :
Leuk om weer te lezen. Fijn dat Melissa in zulke goed handen is, of moeten we dat zeggen als ze thuis is? Voor vandaag een hele fijne dag en heel veel succes. Mochten mensen nog willen kijken dit kan via sportmedia.tv voor iets van 1 euro per dag (met dank aan Nelleke die dit helemaal uitgezocht heeft) -
15 November 2013 - 09:04
Donna:
Ik wens jullie een topwedstrijd. Leuk om te lezen wat waar en hoe jullie bezig zijn. En ik duim dat jullie gaan winnen. Veel plezier. Liefs donna -
15 November 2013 - 09:32
Hedi:
Nou ook wij in NEderland wachten af hoe vandaag Iris het gaat doen, maaaaar 1 ding is zeker op Annemijn zijn we heeeeel trots, heel knap om dit maar even neer te zetten en ja dan ga je fout bij de keuze, dat hoort (simpel gezegd...) bij de sport maar maakt de prestatie er niet minder om. Ben benieuwd naar het tweede verslag.....en vooral genieten!!!
Liefs Isa en Hedi -
15 November 2013 - 11:25
Karin Hülsenbeck:
Yes! een verslag van Alice! Heerlijk!!! Ik voel de spanningen vanuit Nederland. Geniet ervan en ik kijk al uit naar het volgende verslag. Liefs, Karin, Bobbi en Milo -
15 November 2013 - 13:03
Janny:
Heerlijk.!! Ik zie het allemaal voor me. Wat een spanning elke keer weer. -
15 November 2013 - 20:04
Jaco En Gertrude:
We hebben afscheid genomen van Annemijn en Iris, en ook van Anton, Lies, Lizzie en Veertje. Het was mooi. Morgen een auto gehuurd om het Rila Klooster te bekijken. Bijna niet te geloven, Als we 100 km doorrijden zitten we in Griekenland.
Iedereen die blijft, nog heel veel plezier. Goede terugvlucht maandag
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
